evaṃ mayā śrutam ekasmin samaye bhagavān rājagṛhe viharati sma gṛdhrakūṭe parvate mahatā bhikṣusaṃghena sārdhaṃ dvātriṃśatā bhikṣusahasraiḥ sarvair arhadbhiḥ kṣīṇāśravair niḥkleśair uṣitavadbhiḥ samyagājñāsuvimuktacittaiḥ parikṣīṇabhavasaṃyojanasahasrair anuprāptasvakārthair vijitavadbhir uttamadamaśamathaprāptaiḥ suvimuktacittaiḥ suvimuktaprajñair mahānāgaiḥ ṣaḍabhijñair vaśībhūtair aṣṭavimokṣadhyāyibhir balaprāptair abhijñātābhijñātaiḥ sthavirair mahāśrāvakaiḥ /

このようにわたくしは聞いた。あるとき、世尊はラージャグリハ（王舎城）にあるグリドラクータ（耆闍崛）山の中で、三万二千人の比丘からなる大勢の比丘僧団と一緒に滞在しておられた。〔これらの比丘たちは〕すべて、阿羅漢であり、穢れを断ち、煩悩がなく、修行を成満し、正しい了知によってよく解脱した心をもち、生存の幾千の決縛を断ち切り、自己の目的を達成し、勝利をかちえ、最高の自制と寂止に到達し、よく解脱した心をもち、よく解脱した智慧をもち、偉大な象であり、六神通をそなえ、自在となって、八解脱の禅定に入っており、力を得た、非常に有名であり、長老で、偉大な声聞（弟子）たちであった。

§1. Thus it was heard by me. At one time the Bhagavat dwelt in Rājagṛha, on the mountain Gṛdhrakūṭa, with a large assembly of Bhikshus, with thirty-two thousands of Bhikshus, all holy (arhat), free from frailties and cares, who had performed their religious duties, whose thoughts had been thoroughly freed through perfect knowledge, with inquiring thoughts, who had broken the fetters of existence, who had obtained their desires, who had conquered, who had achieved the highest self-restraint, whose thoughts and whose knowledge were unfettered, Mahānāgas (great heroes), possessed of the six kinds of knowledge, self-controlled, meditating on the eight kinds of salvation, possessed of the powers, wise in wisdom, elders, great disciples,

འདི་སྐད་བདག་གིས་ཐོས་པ་དུས་གཅིག་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ན་བྱ་རྒོད་ཀྱི་ཕུང་པོའི་རི་ལ་དགེ་སློང་སུམ་ཁྲི་ཉིས་སྟོང་གི་དགེ་སློང་གི་དགེ་འདུན་ ཆེན་པོ་དང་ཐབས་ཅིག་ཏུ་བཞུགས་ཏེ། ཐམས་ཅད་ཀྱང་དགྲ་བཅོམ་པ། ཟག་པ་ཟད་པ། ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ། གནས་པ་དང་ལྡན་པ། ཡང་དག་པའི་ཤེས་པས་སེམས་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་གྲོལ་བ། སྲིད་པར་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བ་ཡོངས་སུ་ཟད་པ། བདག་གི་དོན་རྗེས་སུ་ ཐོབ་པ། རྣམ་པར་རྒྱལ་བ་དང་ལྡན་པ། དུལ་བ་དང་ཞི་བའི་མཆོག་ཐོབ་པ། སེམས་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་གྲོལ་བ། ཤེས་རབ་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་གྲོལ་བ། ཅང་ཤེས་པ། གླང་པོ་ཆེན་པོ། མངོན་པར་ཤེས་པ་དྲུག་དང་ལྡན་པ། དབང་དང་ལྡན་པར་གྱུར་པ། རྣམ་པར་ཐར་ པ་བརྒྱད་ལ་བསམ་གཏན་པ། སྟོབས་ཐོབ་པ། མངོན་པར་ཤེས་པ། གནས་བརྟན་ཉན་ཐོས་ཆེན་པོ་ཤ་སྟག་ལ་

di skad bdag gis thos pa dus gcig na/ bcom ldan 'das rgyal po'i khab na bya rgod kyi phung po'i ri la dge slong sum khri nyis stong gi dge slong gi dge 'dun chen po dang thabs cig tu bzhugs te/ thams cad kyang dgra bcom pa/ zag pa zad pa/ nyon mongs pa med pa/ gnas pa dang ldan pa/ yang dag pa'i shes pas sems shin tu rnam par grol ba/ srid par kun tu sbyor ba yongs su zad pa/ bdag gi don rjes su thob pa/ rnam par rgyal ba dang ldan pa/ dul ba dang zhi ba'i mchog thob pa/ sems shin tu rnam par grol ba/ shes rab shin tu rnam par grol ba/ cang shes pa/ glang po chen po/ mngon par shes pa drug dang ldan pa/ dbang dang ldan par gyur pa/ rnam par thar pa brgyad la bsam gtan pa/ stobs thob pa/ mngon par shes pa/ gnas brtan nyan thos chen po sha stag la

諸仏諸菩薩に礼拝したてまつる。 このように私は聞きました。或時世尊は王舎城において三万二千の大比丘衆と一処に居られました。（彼等の）すべてはまた阿羅漢で 漏（煩悩）は尽き、煩脳は無く、依所を具えて、正しき智慧を以て心が誠に 全く解脱し、すべての存在を受用することを全く尽し、自分の目的を完成し、全く勝つ ことを具え、最も勝れたる教化と寂静とを得て、心が誠に全く解脱し、最勝智は誠に全く 解脱し、一切を知り、大象となり、六神通を具え、自在を得て、 八解脱定に思を静め、力を得て、神通に明かに通じたる者で、 大尊宿声聞のみであって、

仏在羅閲祇耆闍崛山中。時有摩訶比丘僧万二千人。皆浄潔一種類。皆阿羅漢。

仏在王舎国霊鷲山中。与大弟子衆千二百五十人。菩薩七十二那術。比丘尼五百人。清信士七千人。清信女五百人。欲天子八十万。色天子七十万。遍浄天子六十那術。梵天一億。皆随仏住。神通飛化弟子。