atha khalv ānanda sa dharmākaro bhikṣur yās teṣām ekāśītibuddhakoṭīniyutaśatasahasrāṇāṃ buddhakṣetraguṇālaṃkāravyūhasaṃpadas tāś ca sarvā ekabuddhakṣetre parigṛhya bhagavato lokeśvararājasya tathāgatasya pādau śirasā vanditvā pradakṣiṇīkṛtya tasya bhagavato 'ntikāt prākrāmat / uttari ca pañca kalpān buddhakṣetraguṇālaṃkāravyūhasaṃpadam udāratarāṃ ca praṇītatarāṃ ca sarvaloke daśasu dikṣv apracaritapūrvāṃ parigṛhītavān udārataraṃ ca praṇidhānam akārṣīt /

そのとき、アーナンダよ、かのダルマーカラ比丘は、これら八十一の十万・百万・千万倍という仏たちの仏国土の功徳の厳飾と荘厳の成就を、すべてまた、一つの仏国土の中におさめとって、世尊ローケーシュヴァラ・ラージャ如来の両足を頭に頂いて礼拝し、右まわりにまわって、かの世尊のもとから退いた。そして、さらに五劫の間、より広大で、より勝妙な、十方の一切の世間においてかつて現れたことのない、仏国土の功徳の厳飾と荘厳の成就をおさめとったうえで、より広大な誓願を立てた。

§6. 'Then, O Ānanda, that Bhikshu Dharmākara, taking the perfections of all the excellences and good qualities of those Buddha countries, of those eighty-one hundred thousand niayutas of koṭīs of Buddhas, and concentrating them all on one Buddha country, worshipped with his head the feet of the Bhagavat Lokeśvararāja, the Tathāgata, turned respectfully round him to the right, and walked away from the presence of this Bhagavat. And afterwards, for the space of five kalpas, he thus concentrated the perfection of all the excellences and good qualities of the Buddha countries, such as had never been known before in the ten quarters of the whole world, more excellent, and more perfect than any, and composed the most excellent prayer.

ཀུན་དགའ་བོ་དེ་ནས་དགེ་སློང་ཆོས་ཀྱི་འབྱུང་གནས་དེས་སངས་རྒྱས་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་གཅིག་པོ་དེ་དག་གི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཡོན་ཏན་གྱི་རྒྱན་བཀོད་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གཅིག་ཏུ་ཡོངས་སུ་བཟུང་ནས། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་རྒྱལ་པོ་དེའི་ཞབས་ལ་མགོ་བོས་ཕྱག་འཚལ་ཏེ། བསྐོར་བ་བྱས་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེའི་གན་ནས་སོང་ངོ་། །གང་དུ་ཡང་བསྐལ་པ་ལྔར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གི་ཡོན་ ཏན་གྱི་རྒྱན་བཀོད་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ། ཤིན་ཏུ་ཐ་གྲུ་ཆེ་བ། ཤིན་ཏུ་གྱ་ནོམ་པ། སྔོན་ཕྱོགས་བཅུའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་དུ་མ་བྱུང་བ་དག་ཀྱང་ཡོངས་སུ་བཟུང་བར་གྱུར་ཏོ། །སྨོན་ལམ་ཤིན་ཏུ་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡང་བཏབ་བོ། །

kun dga' bo de nas dge slong chos kyi 'byung gnas des sangs rgyas bye ba khrag khrig brgya stong phrag brgyad cu rtsa gcig po de dag gi sangs rgyas kyi zhing yon tan gyi rgyan bkod pa phun sum tshogs pa gang yin pa de dag thams cad sangs rgyas kyi zhing gcig tu yongs su bzung nas/ bcom ldan 'das de bzhin gshegs pa 'jig rten dbang phyug rgyal po de'i zhabs la mgo bos phyag 'tshal te/ bskor ba byas nas bcom ldan 'das de'i gan nas song ngo / /gang du yang bskal pa lngar sangs rgyas kyi zhing gi yon tan gyi rgyan bkod pa phun sum tshogs pa/ shin tu tha gru che ba/ shin tu gya nom pa/ sngon phyogs bcu'i 'jig rten gyi khams thams cad du ma byung ba dag kyang yongs su bzung bar gyur to/ /smon lam shin tu rgya chen po yang btab bo/ /

阿難陀よ、次に法生比丘は八十一百千千万億仏陀等の仏国土の功徳荘厳完全円満の何であるかそれらすべての仏国土を一つに全く憶持して、世尊世自在王如来の御足に頭を以て礼拝し、囲繞して世尊の居られる所から辞しました。その上にまた五劫において仏国土の功徳荘厳完全円満甚だ広大に甚だ豊富に従来十方のすべての世界に出でなかったものなども全く持つこととなった。甚だ広大なる誓願をも立てた。

夷亘羅仏説経竟。曇摩迦便一其心。即得天眼徹視。悉自見二百一十億諸仏国中諸天人民之善悪。国土之好醜。即選択心中所願。便結得是二十四願経。則奉行之。精進勇猛勤苦求索。如是無央数劫。所師事供養。諸已過去仏。亦無央数。

樓夷亘羅仏が教えを説き終えると、曇摩迦はすぐさま心を集中して、すぐ超人的眼力（すなわち）（一切を）はっきり見る視力を得、自分の眼で二百十億の仏国の神々や人々の善悪と国土の美醜をすべて見た。そして心中の願を選び、すぐさまこの二十四願の教えをまとめて、大事に実践した。勇ましく精進し（この願の成就を）懸命に求めた。このように無数劫の間に、師事し供養した過去仏もまた無数であった。

世饒王仏説経竟。法宝蔵菩薩便壱其心。則得天眼徹視。悉自見二百一十億諸仏国中諸天人民之善悪国土之好醜。則選心所欲願。便結得是二十四願経。則奉行之。精進勇猛勤苦求索。如是無央数劫。所師事供養諸仏已。過去仏亦無央数。