athānanda sa lokeśvararājas tathāgato 'rhan samyaksaṃbuddhas tasya bhikṣor āśayaṃ jñātvā paripūrṇāṃ varṣakoṭīm ekāśītibuddhakoṭīnayutaśatasahasrāṇāṃ buddhakṣetraguṇālaṃkāravyūhasaṃpadaṃ sākārāṃ soddeśāṃ sanirdeśāṃ saṃprakāśitavān arthakāmo hitaiṣy anukampako 'nukampām upādāya buddhanetryanupacchedāya sattveṣu mahākaruṇāṃ saṃjanayitvā /

そこで、アーナンダよ、かのローケーシュヴァラ・ラージャ如来・応供・正等覚者は、かの比丘の意向を知ったのち、〔世間の人々の〕利益を欲し、福利を求め、憐愍をもち、憐愍を起こし、仏の道筋を絶やさないため、もろもろの衆生に対して大悲を生じて、満千万年の間、八十一の十万・百万・千万倍という仏たちの仏国土の功徳の厳飾と荘厳の成就を、〔その〕様相や説示や詳説を加えて説き明かされた。

'Then, O Ānanda, the Tathāgata Lokeśvararāja, holy and fully enlightened, knowing the good disposition of that Bhikshu, taught for a full koṭī of years the perfection of all the excellences and good qualities of Buddha countries belonging to eighty-one hundred thousand niyutas of koṭīs of Buddhas, together with the signs, indication, and description, desiring welfare, wishing for benefits, compassionate, full of compassion, so that there might never be an end of Buddha countries, having conceived great pity for all beings.

ཀུན་དགའ་བོ་དེ་ནས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་རྒྱལ་པོ་ དེས་དགེ་སློང་དེའི་བསམ་པ་མཁྱེན་ནས་དོན་བཞེད་པ། ཕན་པར་བཞེད་པ། ཐུགས་བརྩེ་བ་ཅན་གྱིས་ཐུགས་བརྩེ་བ་ཉེ་བར་བཟུང་སྟེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཚུལ་མི་གཅད་པའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་བསྐྱེད་ནས། ལོ་བྱེ་བ་ཐམ་པར་སངས་རྒྱས་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱད་ཅུ་ རྩ་གཅིག་གི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གི་ཡོན་ཏན་གྱི་རྒྱན་བཀོད་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་རྣམ་པ་དང་བཅས། ཡུལ་ཕྱོགས་དང་བཅས། གཞི་ཅི་ལས་གྱུར་པ་དང་བཅས་པར་ཡང་དག་པར་རབ་ཏུ་བཤད་དོ། །དེ་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཀུན་དགའ་བོས་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་ཏོ། །བཅོམ་ ལྡན་འདས་བཅོམ་ལྡན་འདས་འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་རྒྱལ་པོ་དེའི་སྐུ་ཚེའི་ཚད་ཇི་ཙམ་ཞིག་ཐུབ་པར་གྱུར།

kun dga' bo de nas de bzhin gshegs pa dgra bcom pa yang dag par rdzogs pa'i sangs rgyas 'jig rten dbang phyug rgyal po des dge slong de'i bsam pa mkhyen nas don bzhed pa/ phan par bzhed pa/ thugs brtse ba can gyis thugs brtse ba nye bar bzung ste/ sangs rgyas kyi tshul mi gcad pa'i phyir sems can rnams la thugs rje chen po bskyed nas/ lo bye ba tham par sangs rgyas bye ba khrag khrig brgya stong phrag brgyad cu rtsa gcig gi sangs rgyas kyi zhing gi yon tan gyi rgyan bkod pa phun sum tshogs pa rnam pa dang bcas/ yul phyogs dang bcas/ gzhi ci las gyur pa dang bcas par yang dag par rab tu bshad do/ /de nas bcom ldan 'das la tshe dang ldan pa kun dga' bos 'di skad ces gsol to/ / bcom ldan 'das bcom ldan 'das 'jig rten dbang phyug rgyal po de'i sku tshe'i tshad ji tsam zhig thub par gyur/

阿難陀よ、その時、如来降伏敵者完全円成の仏陀世自在王はかの比丘の心を知り給いて、意義を説き利益を説く悲心を以て悲愍を摂取して、仏の法を断たない為に、衆生等に大悲心を生じて千万年の間に八十一百千万億仏陀の仏国土の功徳荘厳完全円満を種類と共に、国の方角と共に、いずれの基礎から成って居るかということと共に最も詳しく説明せられた。その時世尊に長老阿難陀はこのように申上げました。世尊よ、世尊世自在王の御身の寿量は何程得給うたか。

仏語阿難。其楼夷亘羅仏。知其高明所願快善。即為曇摩迦菩薩説経言。譬如天下大海水。一人斗量之。一劫不止。尚可枯尽令空得其底埿。人至心求道。可如当不可得乎求索精進不休止。会当得心中所欲願爾。曇摩迦菩薩。聞楼夷亘羅仏説経如是。即大歓喜踊躍。其仏即選択二百一十億仏国土中。諸天人民之善悪。国土之好醜。為選択心中所欲願。

仏は阿難におっしゃった。 「樓夷亘羅仏は、彼が気高く賢明であり、願いがすばらしいのを知り、曇摩迦菩薩に（次のような）教えを説かれた。 『たとえば、世界の大海の水を一人の人がますで量ろうとして、一劫の間、休まないなら、やはり汲みつくして空にし、底にある泥に（まで）到達するが、人がひたすら道を求める場合はどうだろうか。一体到達できないだろうか？たゆまず求めて精進し続ければ、必ず心に抱いている願いを成就することができるはずだ。』 曇摩迦菩薩は樓夷亘羅仏がこのように教えを説かれたのを聞き、飛び上がらんばかりに大喜びした。そこで仏は、二百十億の仏国の神々や人々の善悪と国土の美醜を選んで（説き）、心中の願を選び取らせた。

仏語阿難。其世饒王仏。知其高明所願快善。即為法宝蔵菩薩説経言。譬如大海水。一人升量之。一劫不止。尚可枯尽。令海空竭得其底泥。人至心求道。何而当不可得乎。求索精進不休止者。会得心中所欲願耳 法宝蔵菩薩。聞世饒王仏説経如是。則大歓喜踊躍。其仏則為選択二百一十億仏国中諸天人民善悪国土之好醜。為選心中所願用与之。