atha khalv ānanda sa dharmākaro bhikṣur imān evaṃrūpān praṇidhānaviśeṣān nirdiśya tasyāṃ velāyāṃ buddhānubhāvenemā gāthā abhāṣata // saci mi imi viśiṣṭa naivarūpā varapraṇidhāna siyā khu bodhiprāpte / māhu siya narendra sattvasāro daśabaladhāri atulyadakṣiṇīyaḥ // 1 // saci mi siya na kṣetra evarūpaṃ bahu-adhanāna prabhūta divyacitraṃ / sukhi na nara kareya duḥkhaprāpto māhu siyā ratano narāṇa rājā // 2 // saci mi upagatasya bodhimaṇḍaṃ daśadiśi na vraji nāmadheyu kṣipraṃ / pṛthu bahava anantabuddhakṣetrāṃ māhu siyā balaprāptu lokanātha // 3 //

さて、アーナンダよ、かのダルマーカラ比丘は、このようなこれらの特別な諸誓願を述べたのち、そのとき、仏の威力によって、これらの偈頌を説いた。 『（一）もしも、まさに、わたくしが覚りを得たときに、 これらの最勝の諸誓願を、このように殊勝なものとしないならば、 人中の王（世尊）よ、わたくしは、衆生の最上者、 十力を持つ者、無比の供養されるべき者とはなるまい。 （二）もしも、わたくしの国土において、このように、 多くの貧しい者たちにとって、天の輝ける豊かなものがなく、 苦しみにおちいった人を安楽になし得ないならば、 わたくしは、人々の中の宝の〔ごとき〕王とはなるまい。 （三）もしも、わたくしが覚りの座に到達したとき、 〔わたくしの〕名が、すみやかに十方の、 あまたの、多くの、無限の諸仏国土に達しないならば、 わたくしは、〔十〕力を得た世間の主とはなるまい。

§9. 'And again, O Ānanda, when he had spoken such prayers, that Bhikshu Dharmākara, at that time, through the grace of Buddha spoke these verses: 1. "If, when I have obtained Bodhi, there should not be for me an excellent Praṇidhāna of such a character, then, O Prince, O Best of beings, may I not be endowed with the ten powers, incomparable, worthy of offerings. 2. "If there should not be for me such a country, endowed with many and various mighty and divine endowments, I should gladly go to hell, suffering pain, and not be a King of treasures. 3. "If, when I have approached the Bodhi throne, my name should not quickly reach the ten quarters, the broad and many endless Buddha countries, may I not be a lord of the world, endowed with power.

ཀུན་དགའ་བོ་དེ་ནས་དགེ་སློང་ཆོས་ཀྱི་འབྱུང་གནས་དེས་སྨོན་ལམ་གྱི་ཁྱད་པར་རྣམ་པ་འདི་ལྟ་བུ་འདི་དག་བསྟན་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཐུས་ དེའི་ཚེ་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་འདི་དག་གསོལ་ཏོ། །གལ་ཏེ་བདག་གིས་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་ཚེ་སྨོན་ལམ་མཆོག །ཁྱད་པར་འཕགས་པ་རྣམ་པ་འདི་འདྲར་མ་གྱུར་ན། །སྟོབས་བཅུ་མངའ་བ་མཚུངས་པ་མ་མཆིས་སྦྱིན་པའི་གནས། །མི་ཡི་སེང་གེ་སེམས་ཅན་སྙིང་པོར་བདག་མ་གྱུར། །གལ་ཏེ་ བདག་ཞིང་རྣམ་པ་དེ་འདྲར་མ་གྱུར་ལ། །སེམས་ཅན་དབུལ་མང་ནོར་མང་སྩལ་བར་མ་གྱུར་ཅིང་། །སྡུག་བསྔལ་གྱུར་པའི་མི་དག་བདེ་བར་མ་བགྱིས་པར། །མི་ཡི་རྒྱལ་པོ་དཀོན་མཆོག་ཏུ་ནི་བདག་མ་གྱུར། །བདག་ནི་བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོར་ཉེ་བར་མཆིས་པའི་ཚེ། །ཕྱོགས་བཅུ་དག་གི་ཞིང་རྣམས་ མང་པོ་ཐ་གྲུ་ཆེ། །མཐའ་ཡས་དག་ཏུ་མིང་ནི་གྲགས་པར་མ་གྱུར་པར། །འཇིག་རྟེན་མགོན་པོ་སྟོབས་བརྙེས་པར་ནི་བདག་མ་གྱུར། །

kun dga' bo de nas dge slong chos kyi 'byung gnas des smon lam gyi khyad par rnam pa 'di lta bu 'di dag bstan nas sangs rgyas kyi mthus de'i tshe tshigs su bcad pa 'di dag gsol to/ /gal te bdag gis byang chub thob tshe smon lam mchog /khyad par 'phags pa rnam pa 'di 'drar ma gyur na/ /stobs bcu mnga' ba mtshungs pa ma mchis sbyin pa'i gnas/ /mi yi seng ge sems can snying por bdag ma gyur/ /gal te bdag zhing rnam pa de 'drar ma gyur la/ /sems can dbul mang nor mang stsal bar ma gyur cing / /sdug bsngal gyur pa'i mi dag bde bar ma bgyis par/ /mi yi rgyal po dkon mchog tu ni bdag ma gyur/ /bdag ni byang chub snying por nye bar mchis pa'i tshe/ /phyogs bcu dag gi zhing rnams mang po tha gru che/ /mtha' yas dag tu ming ni grags par ma gyur par/ /'jig rten mgon po stobs brnyes par ni bdag ma gyur/ /

阿難陀よ、次にかの法生比丘は誓願の特勝なる是のごとき種類のこれ等を示して、仏の力によりてその時これらの頌を申上げた。 （1）もし私が菩薩を得る時最勝の誓願は、特に勝れたるこの相のごとくにならないならば、十力具足比類なき布施の所在なる、人の獅子にして衆生の精（仏陀）に私はなりませぬ。 （2）もし我が国土にしてそのような相にならないで、衆生の多くは貧に多くの財を得ないで、苦痛に陥れる者等が幸福にならないその間は、人の王なる稀有最勝（仏陀）に私はなりませぬ。 （3）私が菩提道場に近づいた時、十方等の一切国土広大にして、無辺等に到るまでに速かに（我が）名の聞えることとならないその間は、世界主の力を得ることと私はなりませぬ、